دعا جهت برآورده شدن حوائج :
از تعقیبات مهم جهت برآورده شدن حوایج، آن است که وقتى از نماز فراغت پیدا کرد، بخواند دعایى را که
ادریس بن عبداللَّه مىگوید: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم مىفرمود: وقتى از نماز فراغت پیدا کردى بگو:
أَللّهُمَّ، إِنّى أَدینُکَ بِطاعَتِکَ وَ وِلایَتِکَ وَ
وِلایَةِ رَسُولَکِ وَ وِلایَةِ الاَْئِمَّةِ مِنْ أَوَّلِهِمْ وَ [یا:
إِلى] آخِرِهِمْ.
و همه ائمه [(علیهم السلام)] را یکایک نام مىبرى، سپس مىگویى:
أَللّهُمَّ،
أَدینُکَ بِطَاعَتِهِمْ وَ وِلایَتِهِمْ وَ الرِّضا بِما فَضَّلْتَهِمْ
بِهِ غَیْرَ مُتَکَبِّرٍ [یا: مُنْکِرٍ] وَ لا مُسْتَکْبِرٍ عَلى مَعْنى ما
أَنْزَلْتَ
فى کِتابِکَ عَلى حُدُودِ ما أَتانا فیهِ وَ مالَمْ یَأْتِنا، مُؤْمِنٌ مُعْتَرِفٌ مُسَلِّمٌ بِذلِکَ، راضٍ بِما رَضیتَ بِهِ، یارَبِّ، أُریدُ بِهِ
[وَجْهَکَ الْکَریمَ وَ] الدّارَ الْآخِرَةَ مَرْهُوباً وَ مَرْغُوباً إِلَیْکَ فیهِ، فَأَحْیِنى عَلى ذلِکَ وَ أَمِتْنى إِذا أَمَتَّنى عَلى ذلِکَ، وَ
ابْعَثْنى عَلى ذلِکَ. وَ إِنْ کانَ مِنّى تَقْصیرٌ فیما مَضى، فَإِنّى أَتُوبُ إِلَیْکَ، وَأَرْغَبُ إِلَیْکَ فیما عِنْدَکَ، وَ أَسْأَلُکَ أَنْ
تَعْصِمَنى بِوِلایَتِکَ عَنْ مَعْصِیَتِکَ، وَ لا تَکِلْنى إِلى نَفْسى طَرْفَةَ عَیْنٍ أَبَداً وَ لا أَقَلَّ مِنْ ذلِکَ وَ لا أَکْثَرَ، إِنَّ النَّفْسَ
لاََمّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلّا ما رَحِمْتَ، یا أَرْحَمَ الرّاحِمینَ، وَ أَسْأَلُکَ بِحُرْمَةِ وَجْهِکَ الْکَریمِ وَ بِحُرْمَةِ اسْمِکَ الْعَظیمِ وَ بِحُرْمَةِ
رَسُولِ اللَّهِ (صلى الله على و آله و سلم) وَ بِحُرْمَةِ أَهْلِ بَیْتِ رَسُولِکَ (علیهمالسلام) و آن بزرگواران را [یک به یک]
نام مىبرى – أَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَنْ تَفْعَلُ بى کَذا وَ کَذا.
خدایا، من به طاعت و ولایت و دوستى تو ولایت رسولت و ولایت امامان از اوّل تابه آخرشان، از تو اطاعت
نموده و مىپرستمت. خداوندا، من به واسطهى اطاعت و ولایت و دوستى آنان، و خشنودى از آنچه که ایشان
را به آن برترى دادى، بدون اینکه تکبّر نموده [یا: انکار نموده] و یا گردنکشى نمایم، بر اساس آنچه که در کتابت
فرو فرستادى، و بر اساس احکام و حدودى که در آن به ما رسیده و یا نرسیده، از تو اطاعت نموده و
مىپرستمت. و به آن ایمان آورده و معترف و تسلیم آن هستم، و به هرچه که تو بدان خشنودى، خرسندم،
پروردگارا، مقصودم از این [روى و اسماء و صفات – گرامىات و رضاى تو و ]دار آخرت مى‌باشد، در حالى که در
این باره هم از تو هراسانم و هم به سوى تمایل و رغبت دارم. پس مرا بر همین [اعتقاد] زندهبدار، و هنگامى
که مىمیرانى بر همان بمیرانم، و بر همان [در قیامت] مبعوثم بدار، و اگر در گذشته تقصیر و کوتاهى از من
سرزده [از آن] به سوى تو توبه مىنمایم، و نسبت به آنچه در نزد توست میل و رغبت دارم، و از تو درخواست
مىکنم که مرا به سرپرستى خود از نافرمانىات نگاه دارى، و هیچگاه به اندازهى چشم برهم زدنى مرا به خود
وامگذار، نه کمتر از این و نه بیشتر از آن، زیرا نفس بسیار بدفرماست، مگر اینکه تو رحم آرى. اى مهربانترین
مهربانان، و از تو درخواست مىنمایم به حرمت روى [و اسماء وصفات ]گرامىات، و به احترام اسم بزرگت، و به
حرمت رسول خدا (صلى الله على و آله و سلم) و به احترام اهل بیت رسولت (علیهمالسلام) – و ایشان را
نام مىبرى – اینکه بر محمّد و آل او درود فرستى، و به من چنین و چنان کنى.
به جاى این لفظ چنین و چنان کن حوایج خویش را ذکر مى‌کنى که إِنْ شاءَ اللَّه. برآورده مى‌شود.
منبع : فلاح السائل ص 169