دعا برای رفع آزار یک فرد :

دعا برای رفع آزار یک فرد :

یـعـقـوب بـن سـالم گـویـد: خـدمـت حـضـرت صـادق (ع ) بـودم پـس عـلاء بـن کـامـل بـه آن حـضـرت عرض کرد:

همانا فلان کس به من (آزار) مى کند (و هر چه خواهد) مى کند؟ اگر صلاح مى دانید بدرگاه خداى عزوجل

بر او نفرین کنید؟ فرمود: این از ضعف (و ناتوانى ) تو است بگو:

اللَّهُمَّ إِنَّکَ تـَکْفِی مِنْ کُلِّ شَیْءٍ وَ لَا یَکْفِی مِنْکَ شَیْءٌ فَاکْفِنِی أَمْرَ فُلَانٍ بِمَ شِئْتَ وَ کَیْفَ شِئْتَ وَ مِنْ حَیْثُ

شِئْتَ وَ أَنَّى شِئْتَ

 
 بار خدایا تو از هر چیز کفایت کنى و چیزى از تو کفایت نکند کار فلان کس را درباره من کفایت فرما بدانچه

خواهى و هر گونه خواهى و از هر راهى که و از آنجا که خواهى.

 

منبع : اصول کافی ج 4 ص 278

 

دعایی که خداوند خود را بدان تمجید کرده است :

حـضـرت صـادق (ع ) فـرمـود: هـمـانـا بـراى خـداى عـزوجـل در شـب سه ساعت است و در روز سه ساعت

که خود را در آن تمجید کند، پس نخستین سـاعـتـهـا از روز آن ساعت است که خورشید در جانب مشرق

باشد و باندازه اى که در عصر بـه غـروب مـانـده اسـت (به وقت نماز ظهر مانده باشد) و تا هنگام نماز اولى

(یعنى نماز ظـهـر) ادامـه یـابـد، و نـخـسـتـیـن سـاعتهاى شب ثلث آخر شب است تا زدن سپیده (که در این

ساعات خداوند خود را تمجید کند و) فرماید:

 

إِنِّی أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ إِنِّی أَنَا اللَّهُ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ إِنِّی أَنَا اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ إِنِّی أَنَا اللَّهُ الْغـَفـُورُ الرَّحِیمُ إِنِّی أَنَا

اللَّهُ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ إِنِّی أَنَا اللَّهُ مَالِکُ یَوْمِ الدِّینِ إِنِّی أَنَا اللَّهُ لَمْ أَزَلْ وَ لَا أَزَالُ إِنِّی أَنَا اللَّهُ خَالِقُ الْخَیْرِ وَ الشَّرِّ إِنِّی

أَنَا اللَّهُ خَالِقُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ إِنِّی أَنـَا اللَّهُ بـَدِی ءُ کُلِّ شَیْءٍ وَ إِلَیَّ یَعُودُ إِنِّی أَنَا اللَّهُ الْوَاحِدُ الصَّمَدُ إِنِّی أَنَا اللَّهُ عَالِمُ

الْغـَیـْبِ وَ الشَّهـَادَةِ إِنِّی أَنَا اللَّهُ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمـُتـَکـَبِّرُ إِنِّی أَنـَا اللَّهُ

الْخـَالِقُ الْبـَارِئُ الْمـُصَوِّرُ لِیَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى إِنِّی أَنَا اللَّهُ الْکـَبـِیـرُ الْمـُتـَعَالِ

سـپس حضرت صادق (ع ) از بیان خودش فرمود: (((و الکبریاء رداؤ ه ))) (یعنى کبریاء و بزرگى برازنده حضرت

اوست ) و هر کس درباره آن با او ستیزه کند خداوند او را به رو در آتش اندازد، سپس فرمود: هیچ بنده مؤ منى

نیست که این اسامى را بخواند و دلش متوجه خداى عزوجل باشد جز اینکه حاجتش بر آورده شود، و اگر

شقى (و با شقاوت ) باشد امید دارم که سعید گردد.

 

 

منبع : اصول کافی ج 4 ص 281

 

 

 

دعا برای رفتن از حال شقاوت به سعادت :

دعا برای رفتن از حال شقاوت به سعادت :

حـضـرت صـادق (ع ) عـلیه السلام فرمود: خداى تبارک و تعالى در هر روز و شب سه بـار خـود را تـمجید کند

پس هر که خدا را تمجید کند به همان نحو که او خودش را تمجید کـرده و در حـال شـقـاوت بـاشـد خـداى

عـزوجـل او را بحال سعادت در آورد بگوید:

أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ رَبُّ الْعَالَمِینَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنـْتَ الرَّحـْمـَنُ الرَّحِیمُ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْعَزِیزُ الْعَلِیُّ

الْکَبِیرُ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنـْتَ مـَالِکُ یـَوْمِ الدِّیـنِ أَنـْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنـْتَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنـْتَ

الْعـَزِیـزُ الْحـَکِیمُ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ مِنْکَ بَدَأَ الْخَلْقُ وَ إِلَیْکَ یَعُودُ أَنْتَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا أَنـْتَ لَمْ تـَزَلْ وَ لَا تـَزَالُ

أَنـْتَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا أَنـْتَ خـَالِقُ الْخـَیْرِ وَ الشَّرِّ أَنـْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ خَالِقُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا

أَنْتَ أَحَدٌ صَمَدٌ لَمْ یـَلِدْ وَ لَمْ یـُولَدُ وَ لَمْ یـَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمـُؤْمـِنُ

الْمـُهـَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبـَارِئُ الْمـُصـَوِّرُ لَهُ الْأَسـْمـَاءُ الْحـُسـْنـَى

یـُسـَبِّحُ لَهُ مـَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ تا آخر سوره حشر أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْکَبِیرُ وَ

الْکِبْرِیَاءُ رِدَاؤُکَ

 

منبع : اصول کافی ج 4 ص 282

 

 

دعا جهت رفع حاجت

دعا جهت رفع حاجت :

از سید کائنات رسول گرامی اسلام محمد مصطفی صل الله علیه و آله نقل شده است که اگر کسی را

مشکلی پیش آید و دو رکعت نماز بخواند و بعد از آن سر به سجده گذارد و سی مرتبه بگوید :

بسم الله الرحمن الرحیم اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظِیم َ الْأَکْبَرِ الْأَکْبَرِ الَّذی إِذَا دُعِیتَ بِهِ أَجَبْتَ وَ إِذَا سُئِلْتَ بِهِ

أَعْطَیْتَ أَنْ تَقْضِیَ حَاجَتِی بِحُرمَةِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ فاطِمَةَ وَ الحَسَنِ وَ الحُسَین 

حاجتش برآورده شود .

 


منبع : رهنمای گرفتاران ص 349

 

دعا برای رزق و روزی و دفع فقر و تنگدستی :

دعا برای رزق و روزی و دفع فقر و تنگدستی :

بر روی یک پارچه سفید تازه این عظیمت را بنویس در هنگام طلوع آفتاب روز جمعه و باید تمام عزیمت را در یک

سطر نوشت و سپس آنرا در آب رودخانه انداخت و این عمل را بدون شک انجام داد .

 

بسم الله الرحمن الرحیم

الملک الحق المبین من العبد الذلیل الی المولی الجلیل سلام علی محمد علی و فاطمه و

الحسن و الحسین و علی و محمد و جعفر و موسی و علی و محمد و علی و الحسن و القائم

سیدنا و مولینا صلوات الله علیهم اجمعین رب انی مسنی الضر و الخوف فاکشف یا رزاق یا

مغنی یا باسط یا وهاب یا شکیکفی یا قاهر و یا الله

 

 
منبع : میرداماد کبیر ص 57
 

دعا برای محبت :

دعا برای محبت :

این عمل بسیار قریب و عجیب است در محبت . سوره فاتحه الکتاب را بر قند بخواند و سوره انا عطینا الکوثر را

بر نبات بخواند و سوره اذا زلزله را بر شکر خام و سوره والعادیات را بر انگبین و سوره اخلاص را بر گزانگبین و

سوره والتین را بر خرما و سوره الم نشرح را بر کشمش بخواند بشرط آنکه این حلویات در وزن مساوی باشند

با یکدیگر هر یک سوره بخواند بدمد بعد از آن همه را بهم ممزوج نماید و مخلوط و هر کسی که قدری از آن

بخورد و به هر کس بدهد آنکس محب و دیوانه آن شود اگر ماه رویان عالم بوی عرضه کنند نخواهد اگر از

وی جدا شود دیوانه شود . این عمل بسیار آزموده است مجرب است

 

 

منبع : کونوز الاسرار ج 1 ص 65 و 66

 

 

دعا جهت برآورده شدن حوائج :

دعا جهت برآورده شدن حوائج :

از تعقیبات مهم جهت برآورده شدن حوایج، آن است که وقتى از نماز فراغت پیدا کرد، بخواند دعایى را که

ادریس بن عبداللَّه مى‏گوید: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم مى‏فرمود: وقتى از نماز فراغت پیدا کردى بگو:

أَللّهُمَّ، إِنّى أَدینُکَ بِطاعَتِکَ وَ وِلایَتِکَ وَ وِلایَةِ رَسُولَکِ وَ وِلایَةِ الاَْئِمَّةِ مِنْ أَوَّلِهِمْ وَ [یا: إِلى‏] آخِرِهِمْ.

و همه ائمه [(علیهم‏ السلام)] را یکایک نام مى‏برى، سپس مى‏گویى:

أَللّهُمَّ، أَدینُکَ بِطَاعَتِهِمْ وَ وِلایَتِهِمْ وَ الرِّضا بِما فَضَّلْتَهِمْ بِهِ غَیْرَ مُتَکَبِّرٍ [یا: مُنْکِرٍ] وَ لا مُسْتَکْبِرٍ عَلى مَعْنى ما أَنْزَلْتَ

فى کِتابِکَ عَلى حُدُودِ ما أَتانا فیهِ وَ مالَمْ یَأْتِنا، مُؤْمِنٌ مُعْتَرِفٌ مُسَلِّمٌ بِذلِکَ، راضٍ بِما رَضیتَ بِهِ، یارَبِّ، أُریدُ بِهِ

[وَجْهَکَ الْکَریمَ وَ] الدّارَ الْآخِرَةَ مَرْهُوباً وَ مَرْغُوباً إِلَیْکَ فیهِ، فَأَحْیِنى عَلى ذلِکَ وَ أَمِتْنى إِذا أَمَتَّنى عَلى ذلِکَ، وَ

ابْعَثْنى عَلى ذلِکَ. وَ إِنْ کانَ مِنّى تَقْصیرٌ فیما مَضى، فَإِنّى أَتُوبُ إِلَیْکَ، وَأَرْغَبُ إِلَیْکَ فیما عِنْدَکَ، وَ أَسْأَلُکَ أَنْ

تَعْصِمَنى بِوِلایَتِکَ عَنْ مَعْصِیَتِکَ، وَ لا تَکِلْنى إِلى نَفْسى طَرْفَةَ عَیْنٍ أَبَداً وَ لا أَقَلَّ مِنْ ذلِکَ وَ لا أَکْثَرَ، إِنَّ النَّفْسَ

لاََمّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلّا ما رَحِمْتَ، یا أَرْحَمَ الرّاحِمینَ، وَ أَسْأَلُکَ بِحُرْمَةِ وَجْهِکَ الْکَریمِ وَ بِحُرْمَةِ اسْمِکَ الْعَظیمِ وَ بِحُرْمَةِ

رَسُولِ اللَّهِ (صلى الله على و آله و سلم) وَ بِحُرْمَةِ أَهْلِ بَیْتِ رَسُولِکَ (علیهم‏السلام) و آن بزرگواران را [یک به یک‏]

نام مى‏برى – أَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَنْ تَفْعَلُ بى کَذا وَ کَذا.

خدایا، من به طاعت و ولایت و دوستى تو ولایت رسولت و ولایت امامان از اوّل تابه آخرشان، از تو اطاعت

نموده و مى‏پرستمت. خداوندا، من به واسطه‏ى اطاعت و ولایت و دوستى آنان، و خشنودى از آنچه که ایشان

را به آن برترى دادى، بدون اینکه تکبّر نموده [یا: انکار نموده‏] و یا گردنکشى نمایم، بر اساس آنچه که در کتابت

فرو فرستادى، و بر اساس احکام و حدودى که در آن به ما رسیده و یا نرسیده، از تو اطاعت نموده و

مى‏پرستمت. و به آن ایمان آورده و معترف و تسلیم آن هستم، و به هرچه که تو بدان خشنودى، خرسندم،

پروردگارا، مقصودم از این [روى و اسماء و صفات – گرامى‏ات و رضاى تو و ]دار آخرت مى‏باشد، در حالى که در

این باره هم از تو هراسانم و هم به سوى تمایل و رغبت دارم. پس مرا بر همین [اعتقاد] زنده‏بدار، و هنگامى

که مى‏میرانى بر همان بمیرانم، و بر همان [در قیامت‏] مبعوثم بدار، و اگر در گذشته تقصیر و کوتاهى از من

سرزده [از آن‏] به سوى تو توبه مى‏نمایم، و نسبت به آنچه در نزد توست میل و رغبت دارم، و از تو درخواست

مى‏کنم که مرا به سرپرستى خود از نافرمانى‏ات نگاه دارى، و هیچگاه به اندازه‏ى چشم برهم زدنى مرا به خود

وامگذار، نه کمتر از این و نه بیشتر از آن، زیرا نفس بسیار بدفرماست، مگر اینکه تو رحم آرى. اى مهربانترین

مهربانان، و از تو درخواست مى‏نمایم به حرمت روى [و اسماء وصفات ]گرامى‏ات، و به احترام اسم بزرگت، و به

حرمت رسول خدا (صلى الله على و آله و سلم) و به احترام اهل بیت رسولت (علیهم‏السلام) – و ایشان را

نام مى‏برى – اینکه بر محمّد و آل او درود فرستى، و به من چنین و چنان کنى.

به جاى این لفظ چنین و چنان کن حوایج خویش را ذکر مى‏کنى که إِنْ شاءَ اللَّه. برآورده مى‏شود.

 

 

منبع : فلاح السائل ص 169

 

ختم اسماء شمشیر مولا امیرالمومنین علی علیه السلام :

 بخت گشایی ، محبت ، جدایی ، باطل السحر ، وسعت رزق سرکتاب تلفنی ابطال طلسم و بخت گشای . دعای ثروت .گشایش کار

ختم اسماء شمشیر مولا امیرالمومنین علی علیه السلام :

جناب سلمان می فرماید روی شمشیر مولا علی (ع) اسماء وکلماتی دیدم

11کلمه دیدم که نوشته شده است هرکسی بعد از نماز صبح این 11 کلمه را بگوید

خودش وخوانواده اش و فرزندانش در حفظ و امنیت الهی بوده و همیشه در سفر وحضر و در خواب و بیداری

از بلایا محفوظ هستند

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا عَالِماً بِکُلِّ خَفِیَّةٍ یَا مَنِ‏ السَّمَاءُ بِقُدْرَتِهِ‏ مَبْنِیَّةٌ یَا مَنِ‏ الْأَرْضُ‏ بِقُدْرَتِهِ‏ مَدْحِیَّةٌ یَا مَنِ‏ الشَّمْسُ‏ وَ

الْقَمَرُ بِنُورِ جَلَالِهِ مُضِیئَةٌ یَا مَنِ الْبِحَارُ بِقُدْرَتِهِ مَجْرِیَّةٌ یَا مُنْجِیَ یُوسُفَ مِنْ رِقِّ الْعُبُودِیَّةِ یَا مَنْ یَصْرِفُ کُلَّ نَقِمَةٍ وَ

بَلِیَّةٍ یَا مَنْ حَوَائِجُ السَّائِلِینَ عِنْدَهُ مَقْضِیَّةٌ یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ حَاجِبٌ یُغْشَى وَ لَا وَزِیرٌ یُرْشَى صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ

مُحَمَّدٍ وَ احْفَظْنِی فِی سَفَرِی وَ حَضَرِی وَ لَیْلِی وَ نَهَارِی وَ یَقَظَتِی وَ مَنَامِی وَ نَفْسِی وَ أَهْلِی وَ مَالِی وَ وُلْدِی

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَحْدَهُ.

 

منبع : بحارالانوار ج 83 ص 192 – مستدرک الوسائل ج 5 ص 90

 

 

شفا با تربت امام حسین (علیه السلام) :

شفا با تربت امام حسین (علیه السلام) :

جابر جعفى نقل کرده است: خدمت امام باقر (علیه السلام) رسیدم و از دو درد مختلف و متضادى که داشتم

به او شکوه کردم و هر گاه یکى از آن دو مداوا مى‌شد درد دوّم آغاز مى‌شد، و آن دو درد کمر درد و دل درد

بود. امام(علیه السلام) فرمود:

دواى دردت به تربت امام حسین (علیه السلام) است. عرضه داشتم بارها استفاده کرده ولى مدارا نشدم.

جابر گفت: خشم و غضب را در چهره‌ى سرور و مولایم دیدم و گفتم: اى مولا و سرور من از خشم و غضبت به

خدا پناه مى‌برم.

حضرت بلند شد و در حالى که عصبانى بود وارد خانه شد. سپس با دانه‌اى که در دستش بود آمد و آن را

به من داد. سپس فرمود: اى جابر! این را استفاده کن من آن را استعمال کردم و در همان لحظه بهبود یافتم

(شفا یافتم) عرض کردم: اى مولاى من! این چه چیزى بود که من آن را استفاده کردم و در همان لحظه شفا

یافتم؟ حضرت فرمود: این همان چیزى است که تو گفتى فایده‌اى نداشته است. گفتم اى سرور دروغ نگفتم

شاید نزد شما علمى است که من بتوانم آن را فرا بگیرم که این علم نزد من محبوب‌تر است از طلوع خورشید

نزد مردم. پس فرمود: هر گاه خواستى از تربت امام حسین (علیه السلام) استفاده کنى شب را براى این

کار انتخاب کن. با آب خالص و پاک غسل کن و پاکیزه‌ترین لباس‌هایت را بپوش و با خاک تیمم کن پس چهار

رکعت نماز بخوان به این صورت که در رکعت اوّل یک مرتبه حمد و 11 مرتبه «قل یا ایها الکافرون» در رکعت

دوّم یک مرتبه حمد و 11 مرتبه «انا انزلناه فی لیلة القدر» پس در قنوت مى‌گویی:


«لاَ إِلَهَ إِلّاَ اللهُ حَقّاً حَقّاً لاَ إِلَهَ إِلّاَ اللهُ عُبُودِیَّةً وَرِقّاً لاَ إِلَهَ إِلّاَ اللهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ أَنْجَزَ وَعْدَهُ وَنَصَرَ عَبْدَهُ وَهَزَمَ الاَْحْزَابَ

وَحْدَهُ سُبْحَانَ اللهِ مَالِکِ السَّمَاوَاتِ وَمَا فِیهِنَّ وَمَا بَیْنَهُنَّ سُبْحَانَ اللهِ ذِی الْعَرْشِ الْعَظِیمِ وَالْحَمْدُ للهِِ رَبِّ الْعَالَمِینَ».


«خدایی جز خداى یگانه نیست و این حقیقت است خدایی جز خداى یگانه نیست و عبودیت و بندگی براى

اوست.خدایی جز خدای یگانه نیست. یکتاست و شریکی ندارد.

وعده‌اش عملى شد و بنده‌اش را یارى کرد و گروه‌ها و فرقه‌ها را شکست داد. یکتاست پاک و منزه است

خدایی که صاحب آسمان‌ها و آن چه در آن‌ها است پاک و منزه است صاحب عرش عظیم و سپاس و ستایش

مخصوص پروردگار جهانیان است».


سپس رکوع و سجود را به جا مى‌آورى و دو رکعت دیگر را مى‌خوانى‌به این صورت که در رکعت اوّل یک مرتبه

و 11 مرتبه «قل هو الله احد» و در رکعت دوّم یک مرتبه حمد و 11 مرتبه «اذا جاء نصر الله والفتح» و سپس

مانند قنوت اوّل قنوت را انجام مى‌دهى بعد به سجده مى‌روى و سجده شکر را به جا مى‌آورى و 1000 مرتبه

«شکراً» مى‌گویی. سپس سر از سجده برمى‌دارى و تربت را برمى‌دارى و مى‌گویی:


«یَا مَوْلاَیَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ! إِنِّی آخِذٌ مِنْ تُرْبَتِکَ بِإِذْنِکَ اللَّهُمَّ فَاجْعَلْهَا شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَعِزّاً مِنْ کُلِّ ذُلِّ وَأَمْناً

مِنْ کُلِّ خَوْفٍ وَغِنًى مِنْ کُلِّ فَقْرٍ لِی وَلِجَمِیعِ الْمُوْمِنِینَ وَالْمُوْمِنَاتِ».


«ای مولاى من اى پسر رسول خدا! من با اذن و اجازه تو تربتت را مى‌گیرم. خداوندا! آن را براى من و همه‌ى

مؤمنان شفایی قرار ده شفایی از هر دارو و عزتى از هر ذلت و امنیتی از هر خوف و هراس و بی‌نیازی از هر

فقرى قرار بده».


و آن را سه مرتبه با سرانگشت بگیر و در پارچه تمیز و یا بطری شیشه‌ای قرار ده و با انگشتر عقیق که روى

آن «ما شاء الله لا قوة الا بالله استغفر الله» نگاشته شده است‌مهر کن. پس اگر خداوند صدق نیت تو را

دانست رعایت را به اجابت می‌رساند.1

 


حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: هرگاه خواستى تربت از قبر حسین (علیه السلام) بردارى و استفاده

کنى، ابتدا سوره‌هاى «فاتحة الکتاب» و «معوّذتین» و «توحید» و «قدر» و «یس» و «آیة الکرسى» را بخوان

و سپس بگو:


«اللَّهُمَّ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَرَسُولِکَ وَحَبِیبِکَ وَنَبِیِّکَ وَأَمِینِکَ وَبِحَقِّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ عَبْدِکَ

وَأَخِی رَسُولِکَ وَبِحَقِّ فَاطِمَةَ بِنْتِ نَبِیِّکَ وَزَوْجَةِ وَلِیِّکَ وَبِحَقِّ الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ وَبِحَقِّ الاَْئِمَّةِ الرَّاشِدِینَ وَبِحَقِّ

هَذِهِ التُّرْبَةِ وَبِحَقِّ الْمَلَکِ الْمُوَکَّلِ بِهَا وَبِحَقِّ الْوَصِیِّ الَّذِی حَلَّ فِیهَا وَبِحَقِّ الْجَسَدِ الَّذِی تَضَمَّنَتْ وَبِحَقِّ السِّبْطِ

الَّذِی ضُمِّنَتْ وَبِحَقِّ جَمِیعِ مَلاَئِکَتِکَ وَأَنْبِیَائِکَ وَرُسُلِکَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْ لِی هَذَا الطِّینَ شِفَاءً

مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَلِمَنْ یَسْتَشْفِی بِهِ مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَسُقْمٍ وَمَرَضٍ وَأَمَانآ مِنْ کُلِّ خَوْفٍ. اللَّهُمَّ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَیْتِهِ

اجْعَلْهُ عِلْمآ نَافِعآ وَرِزْقآ وَاسِعآ وَشِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَسُقْمٍ وَآفَةٍ وَعَاهَةٍ وَجَمِیعِ الاَْوْجَاعِ کُلِّهَا إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ

قَدِیرٌ».


«بار خدایا! به حقّ محمّد(صلی الله علیه وآله) که بنده و رسول و حبیب و نبى و امین توست و به حق

امیرالمؤمنین على بن ابى طالب (علیهما السلام) که بنده و برادر و رسول تو است و به حق فاطمه 3

که دختر نبى و همسر ولى تو است و به حق حسن و حسین (علیهما السلام) و به حق امامان که

هادیان و راهنمایان هستند به حق این تربت و به حق فرشته‌اى که موکل «گماشته» بر آن است و به حق

وصىّ که در آن آرمیده و به حق جسم و کالبدى که این تربت آن را در خود گرفته و به حق سبط [نوه]

پیامبر که در این تربت است و به حق تمام فرشتگان و انبیا و فرستادگانت، درود فرست بر محمّد (صلی

الله علیه وآله) و آل محمّد(صلی الله علیه وآله) و این تربت را براى من و براى هر کس که با آن استشفا

مى‌جوید شفا از هر درد و مرض و امان از هر خوف و هراسى قرار بده. خداوندا به حق محمّد (صلی الله علیه

وآله) و اهل بیتش آن را دانشى سودمند و رزقى بسیار و شفایى از هر درد و مرض و آفت و عیب و از تمام

دردها قرار بده همانا تو به هر چیزى قادر و توانایى».


بعد بگو:


«اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ التُّرْبَةِ الْمُبَارَکَةِ الْمَیْمُونَةِ وَالْمَلَکِ الَّذِی هَبَطَ بِهَا وَالْوَصِیِّ الَّذِی هُوَ فِیهَا صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ

مُحَمَّدٍ وَسَلِّمْ وَانْفَعْنِی بِهَا إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیر».2


«خدایا اى پروردگار این تربت مبارک و خجسته و اى پروردگار فرشته‌اى که آن را فرود آورده‌اى و اى پروردگار

وصى که در آن مدفون مى‌باشد، بر محمّد (صلی الله علیه وآله) و آل محمّد(صلی الله علیه وآله) درود

فرست و مرا به وسیله آن بهره‌مند گردان که همانا تو به هر چیز قادر و توانایی».

 


یکى از یاران امام صادق (علیه السلام) گفت: به محضر مبارک امام عرضه داشتم: من مردى هستم

که به بیمارى‌هاى فراوان مبتلا هستم و هیچ دارویی نیست مگر آن را مصرف کرده و به منظور مداوا خورده‌ام

ولى بهبودى برایم حاصل نشده، چه باید بکنم؟ حضرت به من فرمودند: چرا از تربت حسین (علیه السلام)

غافل هستى، همانا در آن شفا از هر دردى بوده و موجب امنیت از هر خوف و هراسى است البته وقتى

آن را استفاده مى‌کنى بگو:


«اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ هَذِهِ الطِّینَةِ وَبِحَقِّ الْمَلَکِ الَّذِی أَخَذَهَا وَبِحَقِّ النَّبِیِّ الَّذِی قَبَضَهَا وَبِحَقِّ الْوَصِیِّ الَّذِی

حَلَّ فِیهَا صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَیْتِهِ وَاجْعَلْ لِی فِیهَا شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَأَمَانآ مِنْ کُلِّ خَوْفٍ».


«خداوندا! از تو مى‌خواهم به حق این تربت و به حق فرشته‌اى که آن را بر گرفته و به حق پیامبرى که آن

را قبض کرده و به حق وصى که در آن آرمیده، بر محمّد(صلی الله علیه وآله) و اهل بیتش درود فرست و ب

راى من در آن، شفا از هر درد و امان از هر خوف و هراسى قرار بده».


سپس حضرت فرمود: فرشته‌اى که تربت را بر گرفت، جبرئیل(علیه السلام) بود و آن را به پیامبر

(صلی الله علیه وآله) نشان داد و گفت: این تربت فرزندت حسین (صلی الله علیه وآله) است بعد از تو

امّتت او را مى‌کشند. پیامبرى که آن را قبض نمود وجود مبارک حضرت محمّد (صلی الله علیه وآله) مى‌باشد.

وصى که در آن آرمیده حضرت حسین بن على (علیهما السلام) است که سرور شهدا است. محضر مبارکش

عرض کردم: شفا از هر درد را دانستم امّا چگونه از هر خوف و هراسى امان است؟ فرمود: هرگاه از سلطانى

خوف داشتى یا خوفى دیگر در تو پیدا شد از منزلت بیرون میا مگر آن که همراهت از تربت قبر حسین (علیه

السلام) باشد و هنگامى که مى‌خواهى آن را استفاده کنى بگو:


«اللَّهُمَّ إِنَّ هَذِهِ طِینَةُ قَبْرِ الْحُسَیْنِ وَلِیِّکَ وَابْنِ وَلِیِّکَ اتَّخَذْتُهَا حِرْزآ لِمَا أَخَافُ وَلِمَا لاَ أَخَافُ فَإِنَّهُ قَدْ یَرِدُ عَلَیْکَ

مَا لاَ تَخَافُ».


«خداوندا! این تربت قبر حسین ولىّ و فرزند ولىّ تو است. آن را به منظور حفظ از آن چه مى‌ترسم و آن چه

نمى‌ترسم استفاده کردم، همانا حوادثى براى تو پیش مى‌آید که از آن‌ها خوف و هراسى نداشتى و احتمال پیش آمدنش را نمى‌دادى».


راوى گفت: تربت را همان طور که حضرت دستور فرموده بود استفاده کردم. به خدا سوگند بدنم صحت و

بهبودى یافت و برایم از تمام خوف‌ها و هراس‌ها و از آن چه خوف و هراسش را نداشتم همان طور که حضرت

فرمود امان حاصل شد. پس از آن بحمد الله هیچ امر ناگوارى برایم پیش نیامد.3

 

از امام صادق (علیه السلام) نقل است که فرمود: تربت حسین(علیه السلام) شفاى هر بیمارى است.

هنگام استفاده از آن بگو:


«بِسْمِ اللهِ. اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقآ وَاسِعآ وَعِلْمآ نَافِعآ وَشِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ».4


«به نام خدا! و خداوندا! این را وسیله وسعت روزى و دانشى سودمند و شفا از هر بیمارى قرار ده، همانا

تو بر هر چیز توانایی».

 

 


از امام صادق (علیه السلام) در مورد کیفیت استفاده از تربت سیّدالشهداء (علیه السلام) سؤال شد،

حضرت فرمود: هر کس از شما که مى‌خواهد از آن استفاده کند با سر انگشتانش به قدر نخودى بردارد

و آن را ببوسد و بر دیده نهد و بر بدن بمالد و بگوید:


«اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذِهِ التُّرْبَةِ وَبِحَقِّ مَنْ حَلَّ فِیهَا وَثَوَى فِیهَا وَبِحَقِّ جَدِّهِ وَأَبِیهِ وَأُمِّهِ وَأَخِیهِ وَالاَْئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ

وَبِحَقِّ الْمَلاَئِکَةِ الْحَافِّینَ إِلّاَ جَعَلْتَهَا شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَبِرَاءً مِنْ کُلِّ آفَةٍ وَحِرْزآ مِمَّا أَخَافُ وَأَحْذَرُ».


«خداوندا! به حق این تربت و به حق آن کس که در آن دفن است و به حق جد و پدر و مادر و برادر او و

به حق امامان: که فرزندان او هستند و به حق فرشتگانى که اطراف آن هستند، این [تربت] را شفاى هر

بیمارى و نجات از هر آفتى و مانع از هر چه موجب ترس و خوف من است قرار ده».

سپس آن را مصرف کن.5

 

 


امام صادق (علیه السلام) فرمود: خاک قبر حسین (علیه السلام) مشکى مبارک است، هر کس از شیعیان

ما که از آن بخورد از هر بیمارى شفا یابد و هر کس از دشمنان ما که از آن بخورد چون دنبه آب مى‌شود. چون

از خاک قبر حسین(علیه السلام) خوردى بگو:


«اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْمَلَکِ الَّذِی قَبَضَهَا وَبِحَقِّ النَّبِیِّ الَّذِی خَزَنَهَا وَبِحَقِّ الْوَصِیِّ الَّذِی هُوَ فِیهَا أَنْ تُصَلِّیَ

عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَجْعَلَ لِی فِیهِ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَعَافِیَةً مِنْ کُلِّ بَلاَءٍ وَأَمَانآ مِنْ کُلِّ خَوْفٍ بِرَحْمَتِکَ یَا

أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَصَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَسَلَّمَ».


«خداوندا! به حق فرشته‌اى که آن را بر گرفت و به حق پیغمبرى که آن را نگه داشت و به حق وصیی که

در آن مدفون است، بر محمّد (صلی الله علیه وآله) و آل او درود بفرست و در آن [تربت] براى من شفاى هر

بیمارى و حفظ از هر بلا و امان از هر نگرانى قرار ده، به رحمتت اى مهربان‌ترین مهربانان و درود خدا بر محمّد

(صلی الله علیه وآله) و آل محمّد (صلی الله علیه وآله)».


و همچنین بگو:


«اللَّهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ أَنَّ هَذِهِ التُّرْبَةَ تُرْبَةُ وَلِیِّکَ وَأَشْهَدُ أَنَّهَا شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَأَمَانٌ مِنْ کُلِّ خَوْفٍ لِمَنْ شِئْتَ مِنْ

خَلْقِکَ وَلِی بِرَحْمَتِکَ وَأَشْهَدُ أَنَّ کُلَّ مَا قِیلَ فِیهِمْ وَفِیهَا هُوَ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِکَ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ».6


«خداوندا گواهى مى‌دهم که این تربت ولى توست و گواهى مى‌دهم که موجب شفا از هر بیمارى و امان

از هر ترس است، براى هر کس از مخلوقاتت که بخواهى و نیز براى من که لطف و رحمت و گواهى مى‌دهم

آن چه درباره آن گفته شده از جانب تو حق است و پیامبران: درست گفتند».

 

 
منابع :

1. بحار الأنوار: 98 / 137.
 2. کامل الزیارات: 283.
 3. تهذیب الاحکام: 6 / 75.
 4. کامل الزیارات: 284.
 5. مکارم الأخلاق: 167.
 6. مکارم الأخلاق: 166.

جهت محبوبیت در دل ها :

جهت محبوبیت در دل ها :

هر کس با ایمان این آیه را روز جمعه بعد از نماز بر صفحه نقره با نیت خالص و توجه به خدا و معنی آن نقش کند

و با خود دارد محبوب همه قلوب گردد . اگر در میان دو کس عداوت باشد چون این صفحه را  به نام آن دو نقش

کنند عداوت آن ها زایل گردد .

 

آیه ۷ سوره ممتحنه :

عَسَى اللَّهُ أَن یَجْعَلَ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَ الَّذِینَ عَادَیْتُم مِّنْهُم مَّوَدَّةً وَاللَّهُ قَدِیرٌ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ

 

 

 

منبع : خواص آیات قرآن کریم ص ۱۷۲

 

 ر